لاشز، شعری‌ست از زنانگی آزاد و خردمند. آمیخته با جسارتی ملایم چون زنی که درخشش خود را نه از دیگران، بلکه از درون خویش می‌گیرد. رایحه‌ی نخست آن یادآور میوه‌ای ممنوعه است: شیرین، ژرف، و به شکلی غیرقابل مقاومت، کنجکاو. در پس لایه‌های آن، ردپایی از تجربه، اشتیاق و سلطه‌ای ظریف پنهان است؛ نه برای جلب توجه، بلکه برای بازتعریف نگاه. لاشز تصویری‌ست از زنی که تنها با حضورش، لحظه را دگرگون می‌کند — بی‌نیاز از تلاش آشکار. او از نسل الهام است؛ به دنبال تأیید نیست، چراکه برای ماندگار شدن آفریده شده است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.